- шөншік
- зат. жерг. Қалта. Іле мен Тарбағатайға ш ө н ж і г і н қазынаның ақ күмісіне толтырып, «исі шүршіт еді» деп мәнжу мен шахарды, сібе мен солаңды әкеліп төкті (М.Разданұлы, Алтай., 11). Ш ө н ш і к – етікшілердің тарамыс, асық, жіп, оймақ, таспа, т.с.с. ұсақ бұйымдар салып, сақтайтын тері ыдыс (Пионер, 1983, №2, 28).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.